2015'in sonlarına doğru düzenli bir şekilde yaşamaya başladım burada. Ondan önce arada sırada yaz tatillerinde kalabalıktan, gürültüden uzaklaşmak için gelirdik buraya. Çocukluğumun serin anılarına ev sahibi olan bu şehirdeki dükkanlarda her şeyin başına bir "Er" hecesi koyma takıntısıyla dikkatimi çekmişti ilkin. Sonraları kuzenlerimle geçirilen oyunlar biraz daha özgür hissetmek. İstanbul'un kalabalığının verdiği paniğin yerini buradaki "Dört Yol"un sakinliği alırdı o yıllarda. Güzeldi her şey, Er Merkez'de bir üste bir alta çıkıp çıkıp inmeler, Dört Yol'da amaçsızca yürüyüşler, internet cafelerde harcanan vakitler. İşte çocuk olmanın Erzincan'da bıraktığı iz tam olarak böyle ifade edilebilirdi o zamanlar. Tabi cümbür cemaat gidilen Ekşi Su piknikleri de bunların yanında saymazsam büyük bir hata yapmış olurum. Çocuk gözlerimle baktığım her şeyi gördüğümü zannederdim ikisinin ayrımını kavramam epey yıllarımı aldı. İnsan bazen kaderinin yanından geçtiğini çok geç farkediyor. İşte böyleydi Erzincan benim çocukluğumda, dağları gülümser, sokakları uzadıkça uzardı. Bol kahkaha, biraz çocuk hüznü ve bolca boşvermişlikle doluydu günler. Çok sonra anlayacaktım "Her şeyin fazlası zarardır." sözünün ne anlama geldiğini.
Furkan DENİZ
Yorumlar
Yorum Gönder